....In een snelle wereld, vertraag..In a fast world, slow down....

....Dolce far niente (het zalige niets doen)...

Ik staar naar gehaaste voorbijgangers, hersenloos scrollend op hun telefoons, geagiteerd wanneer iemand hen tegen het lijf loopt, hun aandachtzoekende kinderen negerend. Wat is er toch gebeurd? Waar gingen we de fout in? Wanneer zijn wij als natie zo oppervlakkig geworden? Wanneer zijn we gestopt met het tot prioriteit maken van de dingen die er echt toe doen?

Begrijpen komt door te focussen, herkauwen en meedogenloos een probleem aan te pakken. Het komt met valse beginsels, doodlopende paden en een boel frustratie. Denken vereist tijd en ruimte. Het is langzaam. Het betekent soms zeggen: "Ik weet het niet". Kortom, denken is alles wat er in een moderne ontworpen werkplek wordt uitgeroeid. We verwachten van alles een mening te hebben en toch is onze tijd om na te denken bijna nul. We hebben meer voorgekauwde meningen dan ooit, maar hebben minder begrip.

Een haastig leven kan oppervlakkig worden. Als we ons haasten, strijken we slechts over het oppervlak en slagen we er niet in om echte verbindingen met de wereld of andere mensen te maken. Bovendien leggen we geen verband met ideeën. We synthetiseren niet. We testen theorieën niet in de loop van de tijd. We spelen niet met ideeën.

Vertraag wat vaker! Maak het ongrijpbare, tastbaar. Laat de wereld voorbij razen en rust hier even, sereen in het zachte ritme van de adem..Dolce far niente (pleasant idleness)...

I stare at people passing by, in a hurry, mindless scrolling on their phones, agitated when someone runs into them, ignoring their attention-seeking children. What happened? Where did we go wrong? When did we as a nation become so superficial? When did we stop making the things that matter our priority?

Understanding comes from focusing, chewing, and relentlessly ragging on a problem. It comes with false starts, dead ends, and quite a bit of frustration. Thinking requires time and space. It’s slow. It means sometimes saying: "I don’t know". In short, thinking is everything the modern workplace is designed to eradicate. We’re expected to have an opinion about everything and yet our time to think is near zero. We hold more preconceived opinions than ever but have less understanding.

A life of hurry can become superficial. When we rush, we skim the surface and fail to make real connections with the world or other people. Moreover, we don’t make connections with ideas. We don’t synthesize. We don’t test theories over time. We don’t play with ideas.

Slow down more often! Make the intangible, tangible. Allow the world its hurry, and rest here a moment, serene in the soft rhythm of breath....